Ένα ήσυχο βράδυ, ο γιος μας κάθισε μαζί μας στο σαλόνι και με σοβαρό ύφος μας είπε:
– Αγαπητοί μου γονείς, πήρα μια απόφαση: θα παντρευτώ.
Ανταλλάξαμε ένα βλέμμα έκπληξης με τον άντρα μου. Η ανακοίνωση μας αιφνιδίασε – ήταν μόλις είκοσι ετών και η κοπέλα του δεκαεννέα.
Ήταν μαζί ήδη δύο χρόνια, και παρότι πάντα μας φαινόταν ευγενική και σεμνή, δεν περιμέναμε πως θα επέλεγαν το γάμο τόσο νωρίς.
Δεν είχαμε αντίρρηση για τη σχέση – την είχαμε αποδεχτεί. Αυτό που μας ανησυχούσε ήταν το πώς θα καλύπταμε τα έξοδα του γάμου.
Ο γιος μας προσπαθούσε να μας καθησυχάσει, λέγοντας ότι ήθελαν απλώς μια πολιτική τελετή, λιτή, χωρίς επιδείξεις.
Αλλά πώς θα μπορούσαμε να αρνηθούμε στο μοναχοπαίδι μας ένα τόσο σημαντικό βήμα στη ζωή του;
Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε την οικογένεια της μέλλουσας νύφης. Το μόνο που γνωρίζαμε ήταν ότι η μητέρα της την είχε μεγαλώσει μόνη της, μετά τον χωρισμό από τον πατέρα της.
Η οικονομική τους κατάσταση ήταν ταπεινή, αλλά αυτό που αντικρίσαμε μας συγκίνησε: το σπίτι έλαμπε από καθαριότητα, η αυλή ήταν περιποιημένη και η μητέρα της μας υποδέχθηκε με πιάτα μαγειρεμένα με φροντίδα και αγάπη.
Η ευγένειά της, η προσοχή στη λεπτομέρεια και η εργατικότητα της άφησαν σε εμάς βαθιά εντύπωση.
Αποφασίσαμε να καλύψουμε τα έξοδα του γάμου – με τον όρο να καλέσουν μόνο στενούς συγγενείς.
Μια εβδομάδα πριν την τελετή, η μέλλουσα πεθερά ήρθε να μας επισκεφθεί και μας έδωσε έναν φάκελο.
– Πήρα δάνειο – είπε απλά. – Δεν θέλω να τα επωμιστείτε όλα εσείς.
Η ειλικρίνειά της και η γενναιοδωρία της μάς συγκίνησαν. Νομίζω πως αυτά ακριβώς τα στοιχεία τράβηξαν την προσοχή του αδελφού μου.
Κατά τη διάρκεια του γάμου, ήταν σχεδόν συνέχεια μαζί της – μιλούσαν, γελούσαν, ήρθαν κοντά. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ξεκίνησαν να βγαίνουν.
Ο αδελφός μου είναι μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερος από τους γονείς της νύφης. Και οι δύο χωρισμένοι, κουβαλούσαν χρόνια μοναξιάς και απογοητεύσεων.
Τώρα όμως ξεκινούν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους. Σήμερα ετοιμαζόμαστε για έναν ακόμα αρραβώνα – αυτή τη φορά ανάμεσα στον αδελφό μου και την πρώην πεθερά του γιου μας.
Δεν έχω λόγια – μόνο χαρά για εκείνους. Αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Αξίζουν αγάπη, ηρεμία – χέρι με χέρι, στη νέα τους αρχή.
