Το κλάδεμα της κερασιάς δεν είναι απλώς μια συνηθισμένη εργασία στον κήπο – πρόκειται για μια φροντισμένη διαδικασία που εξασφαλίζει μακροπρόθεσμα την ευρωστία, τη γονιμότητα και την κομψή εμφάνιση του δέντρου.
Ο σωστός συγχρονισμός είναι καθοριστικός: η καταλληλότερη περίοδος είναι από τα μέσα Μαΐου έως τα μέσα Αυγούστου, όταν το δέντρο βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.
Τότε, οι τομές επουλώνονται πιο γρήγορα και ο κίνδυνος μόλυνσης είναι αισθητά μικρότερος.
Αν η κερασιά δεν έχει υποβληθεί σε κανένα κλάδεμα μετά τη φύτευση, τότε επιτρέπεται ένα ελαφρύ κόψιμο κατά την περίοδο αδράνειας – από τον Νοέμβριο έως τα μέσα Μαρτίου – πάντα σε ξηρές και χωρίς παγετό ημέρες.
Πριν ξεκινήσει η διαδικασία, είναι απαραίτητο να επιλεγούν τα κατάλληλα εργαλεία.
Το ψαλίδι κλαδέματος ή το πριόνι πρέπει να είναι αιχμηρά και καθαρά – τα στομωμένα εργαλεία τραυματίζουν εύκολα τους ιστούς και διευκολύνουν την είσοδο παθογόνων οργανισμών.
Ο σχολαστικός καθαρισμός προτείνεται όχι μόνο πριν την εργασία, αλλά και μετά από κάθε δέντρο, ώστε να αποφευχθεί η μετάδοση ασθενειών.
Η τεχνική του κλαδέματος διαφέρει ανάλογα με την ηλικία του δέντρου. Κατά τα πρώτα τρία χρόνια, ο στόχος είναι η δημιουργία ενός ισχυρού και ισορροπημένου σκελετού.
Σε αυτό το στάδιο, ενισχύουμε τους νέους, ζωηρούς βλαστούς και απομακρύνουμε τους αδύναμους ή κακώς τοποθετημένους κλάδους.
Την άνοιξη του πρώτου έτους, περίπου τον Μάρτιο, κόβουμε τον κεντρικό βλαστό στο ύψος περίπου του ενός μέτρου.
Κατά το δεύτερο έτος, επιλέγουμε τρεις ή τέσσερις βασικούς βραχίονες, τους οποίους κονταίνουμε στους 40 εκ., ενώ τους πλευρικούς βλαστούς τους μειώνουμε στα 15 εκ. περίπου.
Το τρίτο έτος, κονταίνουμε ξανά τους κύριους κλάδους στους 35 εκ., και αφαιρούμε όσους βλαστούς είναι αδύναμοι, τέμνονται ή μεγαλώνουν προς το εσωτερικό.
Από το τέταρτο έτος και έπειτα, η προσοχή στρέφεται στη διατήρηση της υγείας του φυτού. Δίνουμε προτεραιότητα στην αφαίρεση ξερών, νοσούντων ή αλληλοκαλυπτόμενων κλάδων.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διατηρείται το εσωτερικό της κόμης ευάερο – αυτό αποτρέπει μυκητιασικές λοιμώξεις και επιτρέπει την καλή διάχυση του ηλιακού φωτός.
Η καλύτερη κυκλοφορία του αέρα και το φως ενισχύουν αισθητά την καρποφορία, καθώς η άνθιση και η ανάπτυξη καρπών εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη φωτοσύνθεση.
Το ιδανικό σχήμα της κερασιάς είναι ανοιχτό, σαν κύπελλο – οι κλάδοι αναπτύσσονται προς τα πάνω και προς τα έξω, αφήνοντας το κέντρο ανοιχτό και φωτεινό.
Κατά το κλάδεμα, προάγουμε αυτόν τον σχηματισμό αφαιρώντας βλαστούς που κατευθύνονται προς το κέντρο ή τέμνουν άλλους κλάδους.
Έτσι, όχι μόνο βελτιώνεται η κυκλοφορία του αέρα, αλλά επιτυγχάνεται και καλύτερη έκθεση του εσωτερικού στο φως, κάτι κρίσιμο για την ανθοφορία και την ωρίμανση.
Η εργασία πρέπει να γίνεται κατά προτίμηση σε ξηρό καιρό – η πιθανότητα μόλυνσης είναι μικρότερη και οι τομές επουλώνονται ταχύτερα.
Μετά το τέλος του κλαδέματος, απολυμαίνουμε και πάλι τα εργαλεία, ιδιαίτερα αν έχουμε εργαστεί σε περισσότερα από ένα δέντρα.
Το κλάδεμα δεν είναι απλώς τεχνική πράξη, αλλά και μέσο επικοινωνίας με το φυτό.
Μέσα από τη φροντίδα και τη συνέπεια, η κερασιά θα ανταποδώσει για πολλά χρόνια – με πλούσια άνθη την άνοιξη και γευστικούς καρπούς το καλοκαίρι.
Όταν η κάθε κίνηση γίνεται με σκέψη, ζωντανεύει όχι μόνο το δέντρο, αλλά και ολόκληρος ο κήπος.
